فرازی از دعای بیستم صحیفه سجّادیه:
« خداوندا؛ مرا چونان پرهیزگاران بر آن دار تا آتش فتنه ها را خاموش کنم. جناح های متفرّق جامعه را یکجا گرد آورم. و تیرگی ها را به صفا مبدّل سازم. نیکی را در میان جامعه همه گیر سازم... »
دین اسلام دین مهربانی، عطوفت و رحمت است در بین همه ی مسلمان. امّا متأسفانه بعضی از گروه های به ظاهر اسلامی، این مهر ومحبّت را منحصر به مذهب خود می دانند... اختلافاتی میان دو فرقه ی مسلمان شیعه و سنّی در جریان است. همه ی ما فراموش کرده ایم که ملاک مسلمان بودن، گفتن شهادتین است و لا غیر. امّا هر دو فرقه به بهانه ی بعضی از اختلافات در بعضی اصول اعتقادی، آتش تفرقه میان شیعه و سنّی را شعله ور می کنند. در میان شیعیان، گروه های افراطی هستند که به هیچ عنوان با وحدت اسلامی، سر سازش ندارند و بعبارتی گروه مقابل را خارج از دین اسلام و کافر می دانند. و می گویند، با این تفاسیر، دیگر وحدت اسلامی معنا ندارد. بعضی ها هم کمی نرم تر از گروه اوّل وحدت اسلامی را قبول دارند، امّا حدّ و مرز آن را نمی دانند. و همین علّت، موجب می شود تا ناخواسته و ندانسته به وحدت اسلامی و جامعه اسلامی آسیب وارد کنند.
